ฝึกหัดเดินลำพังถ้าไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[deam205]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากแค่นั้น

ราว การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ร่วงออกจากมือมากมายแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมควรรู้ถนอม เนื่องจากว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของที่มีค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และก็เสียใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกหดหู่แม้อย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแม้กระนั้นเมื่อร้องกระทั่งสมใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกครั้งให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความสัมพันธ์ไม่ได้

ใครก็ตาม สหายหรือคนแ ปลกหน้าคุณต้องทำความเข้าใจที่จะยิ้ม ถึงแม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้น

สักเพียงใดเนื่องจากมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ จึงอย่ า ไปมุ่งมาดว่าจะมีคนไหนกันดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขหากใครคนหนึ่งไร้ค่าพอเพียงให้คุณถนอม ก็จำต้องฝึกฝนปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปร่างหน้าตา

ควรเรียนรู้ที่จะชื่นชมผู้ที่ความสามารถ และหากคุณรู้สึกว่าตัวเองสู้บุคคลอื่นเขามิได้อย่ า

ได้น้อยใจ เนื่องจากคุณ ก็เป็นคนเดินดินเสมือนผู้อื่นปกติ

บิดามารดาเป็นผู้ที่รักและประสงค์ดีต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า มีความคิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ว่าไม่สงส ารบิดามารดาเหรอ ที่มีลูกไม่ทราบโตสักครั้ง

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

เพราะว่าทุกอย่างแปรไปตลอดเวลาทุกนาที อย่ า เอาขั้นตอนการเก่าๆมาขจัดปัญหา คนสองคน

รักกันอาจไม่ได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า มัวแต่รำพัน อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นมิได้สนใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

ด้วยเหตุว่าทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จะต้องเ ดินเช่นเดียวกัน ไม่มีผู้ใดเดินเดินคู่คุณไปจนถึง

จุดหมายปลายทาง อย่ า ให้ใครกันแน่คนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของมนุษย์ เกิดขึ้นจากการเกลียดที่จะอยู่คนเดียว
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/