โรคกระดูกพรุน เกิดจากกระดูกบางลงเรื่อยๆ เนื่องจากสูญเสียความหนาแน่นของกระดูก ทำให้กระดูกเปราะบางและมีแนวโน้มที่จะแตกหักได้ง่าย โรคกระดูกพรุนไม่มีอาการให้เห็น ดังนั้นจึงมักตรวจไม่พบจนกว่าจะมีการแตกหัก
โรคกระดูกพรุนสามารถเกิดได้ทั้งในผู้ชายและผู้หญิง แต่พบได้บ่อยในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือน เนื่องจากระดับฮอร์โมนเอสโตรเจนที่ลดลงตามธรรมชาติทำให้มีความเสี่ยงต่อภาวะนี้มากขึ้น อย่างไรก็ตาม ผู้ชายก็ได้รับผลกระทบจากโรคกระดูกพรุนเช่นกัน โดยเฉพาะผู้สูงวัยหรือมีโรคเรื้อรัง เช่น เบาหวานหรือไตวาย
ปัจจัยเสี่ยงของการเกิดโรคกระดูกพรุน ได้แก่ เพศหญิง อายุที่มากขึ้น ผิวขาวหรือมีพื้นเพเป็นคนเอเชีย น้ำหนักตัวน้อย ขาดการออกกำลังกาย การสูบบุหรี่และดื่มสุราอย่างหนัก ประวัติครอบครัวที่เป็นโรคนี้ และเงื่อนไขทางการแพทย์บางอย่าง เช่น โรค celiac หรือภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานเกิน นอกจากนี้ การรับประทานยาบางชนิด เช่น คอร์ติโคสเตียรอยด์และยากันชัก อาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรคกระดูกพรุน
ผู้ที่เป็นโรคกระดูกพรุนมีความเสี่ยงที่จะกระดูกหักเพิ่มขึ้น กระดูกหักที่พบได้บ่อยที่สุดที่เกี่ยวข้องกับภาวะนี้คือกระดูกสันหลังหัก ซึ่งอาจทำให้เกิดอาการปวดอย่างรุนแรงและพิการได้ กระดูกสะโพกหักซึ่งมักนำไปสู่ความพิการในระยะยาว การแตกหักของข้อมือซึ่งอาจทำให้มืออ่อนแรง และไหล่หักซึ่งอาจทำให้เอื้อมถึงเหนือศีรษะได้ลำบาก ภาวะแทรกซ้อนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับโรคกระดูกพรุน ได้แก่ ปวดหลัง ท่าทางไม่ดี ความสูงลดลง และภาวะซึมเศร้า
วิธีการรักษามากมายสำหรับผู้ที่เป็นโรคกระดูกพรุน ซึ่งรวมถึงการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิต เช่น เพิ่มการออกกำลังกายและการเลิกสูบบุหรี่ การเปลี่ยนแปลงอาหาร เช่น การบริโภคแคลเซียมและวิตามินดีในปริมาณที่เพียงพอ และยาเช่น bisphosphonates ซึ่งช่วยให้กระดูกแข็งแรง ในบางกรณี การบำบัดด้วยฮอร์โมนทดแทนอาจแนะนำสำหรับสตรีวัยหมดระดูเพื่อลดการสูญเสียมวลกระดูกและป้องกันการแตกหักเพิ่มเติม
เป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดโรคกระดูกพรุนเพื่อใช้มาตรการป้องกันเพื่อลดโอกาสในการเป็นโรค การรับประทานอาหารที่อุดมด้วยแคลเซียมและวิตามินดีจะช่วยส่งเสริมกระดูกให้แข็งแรง ในขณะที่การหลีกเลี่ยงการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปจะช่วยป้องกันกระดูกบาง สุดท้าย การตรวจร่างกายกับแพทย์เป็นประจำจะช่วยให้ตรวจพบสัญญาณของโรคได้ตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อให้คุณสามารถเริ่มการรักษาได้ทันที
โรคกระดูกพรุนสามารถเกิดได้ทั้งในผู้ชายและผู้หญิง แต่พบได้บ่อยในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือน เนื่องจากระดับฮอร์โมนเอสโตรเจนที่ลดลงตามธรรมชาติทำให้มีความเสี่ยงต่อภาวะนี้มากขึ้น อย่างไรก็ตาม ผู้ชายก็ได้รับผลกระทบจากโรคกระดูกพรุนเช่นกัน โดยเฉพาะผู้สูงวัยหรือมีโรคเรื้อรัง เช่น เบาหวานหรือไตวาย
ปัจจัยเสี่ยงของการเกิดโรคกระดูกพรุน ได้แก่ เพศหญิง อายุที่มากขึ้น ผิวขาวหรือมีพื้นเพเป็นคนเอเชีย น้ำหนักตัวน้อย ขาดการออกกำลังกาย การสูบบุหรี่และดื่มสุราอย่างหนัก ประวัติครอบครัวที่เป็นโรคนี้ และเงื่อนไขทางการแพทย์บางอย่าง เช่น โรค celiac หรือภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานเกิน นอกจากนี้ การรับประทานยาบางชนิด เช่น คอร์ติโคสเตียรอยด์และยากันชัก อาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรคกระดูกพรุน
ผู้ที่เป็นโรคกระดูกพรุนมีความเสี่ยงที่จะกระดูกหักเพิ่มขึ้น กระดูกหักที่พบได้บ่อยที่สุดที่เกี่ยวข้องกับภาวะนี้คือกระดูกสันหลังหัก ซึ่งอาจทำให้เกิดอาการปวดอย่างรุนแรงและพิการได้ กระดูกสะโพกหักซึ่งมักนำไปสู่ความพิการในระยะยาว การแตกหักของข้อมือซึ่งอาจทำให้มืออ่อนแรง และไหล่หักซึ่งอาจทำให้เอื้อมถึงเหนือศีรษะได้ลำบาก ภาวะแทรกซ้อนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับโรคกระดูกพรุน ได้แก่ ปวดหลัง ท่าทางไม่ดี ความสูงลดลง และภาวะซึมเศร้า
วิธีการรักษามากมายสำหรับผู้ที่เป็นโรคกระดูกพรุน ซึ่งรวมถึงการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิต เช่น เพิ่มการออกกำลังกายและการเลิกสูบบุหรี่ การเปลี่ยนแปลงอาหาร เช่น การบริโภคแคลเซียมและวิตามินดีในปริมาณที่เพียงพอ และยาเช่น bisphosphonates ซึ่งช่วยให้กระดูกแข็งแรง ในบางกรณี การบำบัดด้วยฮอร์โมนทดแทนอาจแนะนำสำหรับสตรีวัยหมดระดูเพื่อลดการสูญเสียมวลกระดูกและป้องกันการแตกหักเพิ่มเติม
เป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดโรคกระดูกพรุนเพื่อใช้มาตรการป้องกันเพื่อลดโอกาสในการเป็นโรค การรับประทานอาหารที่อุดมด้วยแคลเซียมและวิตามินดีจะช่วยส่งเสริมกระดูกให้แข็งแรง ในขณะที่การหลีกเลี่ยงการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปจะช่วยป้องกันกระดูกบาง สุดท้าย การตรวจร่างกายกับแพทย์เป็นประจำจะช่วยให้ตรวจพบสัญญาณของโรคได้ตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อให้คุณสามารถเริ่มการรักษาได้ทันที
มนุษย์เราอายุมากขึ้นทุกวินาที เรื่องบางเรื่องก็ทำให้ปวดศรีษะกระทั่งร่างกายแก่กว่าอายุไปแล้วรวมทั้งคนที่ย่ างเข้ามาสู่วัย 35 ปีขึ้นไปนั้น คงจะผ่านปัญหามาเยอะแยะบางทีก็คาดหมาย
