​​​​​​​เล่าเรื่องผี@@

[Tawanida]

เล่าเรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เกิดเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความดื้อ และก็ค่อนข้างดื้อ จนกระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในตอนมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานที่เรียนที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างที่จะเก่า แล้วก็แก่ไม่ต่ำลงมากยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งถือว่าเป็นอีกหนึ่งโรงเรียน ที่มีประวัติศาสตร์ที่ไปที่มาอย่างยาวนาน ก็เลยไม่แปลกใจที่จะมีเรื่องร้อนๆอย่างนี้ เกิดขึ้นแม้กระนั้นไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งสิ้นของโรงเรียน ถูกเก็บเอาไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องนอกจากเครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ แต่งแต้มอยู่ ที่ผนังคงจะแทบๆ10 เศียรเลยทีเดียว ซึ่งคนไหนกันแน่ที่เป็นคุณครูสายการศึกษาเล่าเรียน หรือเปล่าใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งคนไหนกันแน่ที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้โดยทันทีว่า ห้องกลุ่มนี้มีพลังงาน บางอย่างอยู่แน่นอน


ซึ่งทุกคนในสถานศึกษาต่างเข้าใจกันอยู่ ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างน่าสะพรึงกลัว อย่างมากมาย แต่ว่าดูท่าด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็พูดได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบผู้หญิง ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวเหล่านี้ แปลงเป็นเรื่องขำขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนพ้องหรือมาบอกเล่าเกินจริง จนถึงไม่ได้คิดอะไรล้นหลามนักนั่นเอง


แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบสถานศึกษาได้จัดการ ปิดโรงเรียนไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับเพื่อนๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน พวกเราได้กระทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จึงควรนั่งรออาจารย์ที่บันไดข้างเวทีแต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงดนตรีไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องเล่าผี

พวกเราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน รวมทั้งความสงสัยก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้บอกว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ภายในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับแปลงเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่ไม่ได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ และก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้ในทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีทั้งยังชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงตอนเย็นที่สงัดเงียบของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่คนที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงรวมทั้งเริ่มน่ากลัวขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและก็สร้างอารมณ์มาคุ ให้กับเพื่อนๆต่างทุกคนเงียบกันหมด รวมทั้งต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนพ้องผู้หญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะอาการสั่นกลัว และก็ร้องไห้ในทันที แล้วก็ผมเชื่อมั่นได้เลยว่ามันควรจะมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่แท้ รวมทั้งรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม และได้ยินมันไม่ธรรมดาอย่างยิ่งจริงๆซึ่งผมกล้าประกันเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกบรรเลงขึ้น แล้วก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่อาจจะอธิบายได้ เรื่องผี

แต่ว่าด้วยความไวคึกคะนองของผม ที่ดูเหมือนยังคงตลกขบขัน กับเพื่อนฝูงผู้หญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรล้นหลามนัก และไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องอะไรแบบงี้ หรือ โลกสวยจำนวนมาก นักผมเลยบอกสหายไปว่าช่างเถอะหรอกพวกครู ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา เนื่องจากว่าหอประชุมนั้น ค่อนข้างจะที่จะเงียบรวมทั้งเปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องเล่าผี

แต่ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะไม่ได้ดีขึ้นเลย เพื่อนๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้และก็สั่นกลัว และก็ผมก็นึกในใจว่า ทำไมพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแม้กระนั้นด้วยบรรยากาศ ก็คงเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นอาจไม่สามารถกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเช่นเดียวกัน 

แม้กระนั้นต่อไป ประมาณ 10 กว่านาคราวหลังจากที่เราได้ยินเสียงดนตรีอยู่ๆร้อยกรองประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา โดยทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องและด้วยความสะดุ้ง พร้อมกับประตูห้องเปิดออกมาถึงแม้ว่าปลอดคนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปมองดูก็ไม่เห็นคนใดกันอยู่ด้วย เหมือนกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดพบต่างโหวกเหวกโวยวาย แล้วก็กรีดกันด้วยความหวาดกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว และก็ผมเป็นคนเดียวที่มองดูเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้มองเห็นอะไรแต่ว่าอยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมรู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างไม่ต้องสงสัย และมันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีด แล้วก็ดังอีกทั้งสถานศึกษา จนถึงทำให้พวกอาจารย์รวมทั้งคุณครูต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นแล้วก็เราก็ได้ ทำการเล่าราวทั้งสิ้นให้ฟัง กระทั่งทำให้อาจารย์ที่สถานที่เรียนนั้น ต่างมองหน้ากันรวมทั้งกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆเดี๋ยววันพรุ่ง เราจะทำบุญสุนทานใหญ่กันดีกว่า...

หลังจากนั้นพวกเราก็มิได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าหากเรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที และจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้ว่าครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และปฏิเสธครูโดยทันทีหรือรวมถึงการขนของ หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จำเป็นจะต้องไปกันทีละหลายคนอีกด้วย 

จากนั้นเรื่องราวพวกนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่รวมทั้งเกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานกลุ่มอย่างแน่แท้ เพราะว่าเพื่อนฝูงกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอเข้าเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง รวมทั้งประเด็นนี้ก็กลายเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เล่าเรื่องผี �������เล่าเรื่องผี